"Monsters? Nee, een middelmatige menselijkheid": op het festival van Avignon, een historische avond als eerbetoon aan Gisèle Pelicot
Verslag van Ariane Ascaride en Philippe Torreton, Camille Etienne en Françoise Nyssen... Bijna vijftig acteurs en actrices, activisten en leden van het maatschappelijk middenveld stonden om de beurt op het podium om de hoogtepunten van het verkrachtingsproces van Mazan te herbeleven en deelden artikelen die tijdens het proces waren gepubliceerd.
Door Nedjma Van Egmond
Het proces van Pelicot op het toneel van Avignon, door toneelschrijver Servane Dècle en de Zwitserse regisseur Milo Rau RAYNAUD DE LAGE CHRISTOPHE
Het was iets na twee uur 's nachts op zaterdag 19 juli toen het publiek in het Cloître des Carmes in Avignon kalm opstond om te applaudisseren voor het eerbetoon aan Gisèle Pelicot, een avond geregisseerd door toneelschrijver Servane Dècle en de Zwitserse regisseur Milo Rau, die net was afgelopen. Na een aandachtige, bijna religieuze stilte klonk er een hartelijk applaus, "dank je wel" en "bravo", maar het publiek was kalm, verbijsterd, overdonderd door de vier uur die de Zwitserse regisseur Milo Rau had georkestreerd. Een show? Niet echt. Eerder een "artistiek gebaar", zoals Tiago Rodrigues het een paar minuten later omschreef, ook enigszins geraakt door wat hij zojuist had gezien en gehoord.
De avond was vier uur eerder begonnen. De 400 gratis kaartjes voor de avond waren in minder dan een uur uitverkocht, en dit "artistieke gebaar" werd live uitgezonden op het festivalterrein en in verschillende zalen in de stad: de Utopia-bioscopen en de Guillaume Puy-brasserie, die gedurende het proces in het Palais de Justice in Avignon het hoofdkwartier was geweest voor iedereen tussen de zittingen door.
Op een gloeiend hete Place des Carmes...
Artikel gereserveerd voor abonnees.
InloggenZomeraanbieding: €1/maand gedurende 6 maanden
Onderwerpen gerelateerd aan het artikel
Le Nouvel Observateur
